در بسیاری از سازمان ها با این عبارت یا نظایر آن به وفور برخورد می نماییم. اما باید دید این شرایط چه مزایا و معایبی را به همراه دارد.
در این شرایط، اغلب افراد به امید رفع فشار و رسیدن به آرامش، در حال انجام سریع امور هستند. در این میان، فشار کاری موجبات بر هم زدن آرامش روحی و ایجاد تنش و درگیری می گردد. در این موقع سایر عواقب در راه هستند.
برخورد خشن و اهانت آمیز کاری شکل می گیرد. فردی که شخصیت خود را پا مال شده می بیند چه می کند؟ به طور قطع انگیزه اش برای خدمت در سازمان بیشتر نمی شود. همین موضوع ارتباط کاری میان افراد را دچار نقصان کرده و چرخ ماشین سازمان را به گودال هایی عمیق و متوالی هدایت می کند.
افراد یاد می گیرند که بیشتر کار کنند و کمتر برای کارهایشان فکر و برنامه ریزی کنند. به دنبال رفع نیاز امروز و خلاصی از فشار آن هستند. لذا تکرار خطاها و مشکلات نزدیک خواهد بود. پرسنل تنها به دنبال دفاع از خود هستند حتی به قیمت تخریب دیگران !
طنز ترین جای داستان آنجاست که
افراد نفسشان را حبس می کنند تا روزی که مدیرشان نباشد و کمی فشار زدایی از خود کنند و خود را برای روزهای بعد آماده کنند. حال که آرزو می کنند ای کاش جای آنها و مدیرشان برعکس باشد تا ...
و اما مدیران
نیز نگرانند و شکوه از عدم کارایی سازمان دارند خصوصا در زمان عدم حضورشان. آنها هم وقت ندارند و دائم مشغولند. ایشان نیز احساس می کنند خسته و عصبی شده اند و فریاد کار و تلاششان ره به جایی نمی برد.
پرسنل در این سازمان ها
نگران ولی سرعتی هستند. گرچه روزمرگی بودن فشار، آنها را در درگیری ها و دفاع شخصی ورزیده کرده ولی در این میان برخی از ضعیف ترها یا بهتر است بگوییم محجوب ترها، به طور دائم بغض هایی همراه دارند. دراین شرایط ابزار برنامه ریزی به گوشه ای رها شده و امور از طریق جلسات پیگیری و تصمیم گیری می شود. در بسیاری موارد جلسه به منظور جلسه برگزار می شود. همه مشغول دویدن و دفاع از خود هستند حال از طریق جلسات یا ... چو فردا رسد فکر فردا کنند...
در این سازمان ها با وارد کردن فشار بر پرسنل، امید رهایی از این فشار و دستیابی به آرامش را انگیزه کاری پرسنل قرار می دهند ولی غافل از آنکه هر فنری آستانه تحملی دارد...
حال چه باید کرد؟
شاید راه رهایی از این معضل حفظ فضای امن و آرام برای پرسنل از طریق مدیران باشد تا ایده ها تولید شده و به ثمر بنشینند و پرسنل بدون فشار و نگرانی اول فکر و بعد کار کنند.
و اما نقش مدیران چیست؟ ایجاد و حفظ فضای امن و آرام با احترام به نیازهای پرسنلی اعم از تخصصی، مادی، منزلت، شخصیت و غیره می باشد تا پرسنل انجام دهند بهترین آنچه را که می توانند و البته با علاقه. زیرا هر فردی زمانی که به چیزی علاقه مند باشد برایش تلاش می کند.
ای کاش
امید رهایی از تنش و سختی کاری جای خود را به عطش ادامه لذت کاری دهد تا افراد لحظه به لحظه زندگی کنند و بیافرینند برترین ایده ها را.
کانال تلگرام: project_management_standards@